.
۱٫ چگونه کودکم را تشویق به تمرین موسیقی کنم؟
در ابتدا بهتر است که مکان خاصی را برای تمرینات او در نظر بگیرید. مکانی به دور از تلویزیون ، مزاحمت افراد و یا وسایل محرک حواس. کودک شما برای تمرینش نیاز دارد که خوب بشنود، پس مکانی آرام را برایش مهیا کنید. در مرحله ی دوم ،برای او یک برنامه زمانی مشخص را در نظر بگیرید مثل برنامه ای که برای انجام تکالیفش در نظر گرفته اید.مثلا ۳۰ دقیقه قبل از شام، یا ۳۰ دقیقه قبل از زمان بازی. ۳۰ دقیقه در روز به مدت ۵ روز در هفته، زمان خوبی برای تمرینات در این سن و سال است. اما اگر احساس می کنید ۳۰ دقیقه زمان زیادی برای کودکتان است آن را به دو تا ۱۵ دقیقه تقسیمش کنید، مثلا یک ۱۵ دقیقه در صبح و ۱۵ دقیقه بعدی در بعدازظهر. می توانید به سه تا ۱۰ دقیقه نیز تقسیمش کنید. در کل هدف این است که کودک بتواند تمرکز کافی را در کارش داشته باشد. اگر کودکتان فقط برای ۱۰ دقیقه می تواند تمرکز کند، پس همین زمان ۱۰ دقیقه ای را برایش در نظر بگیرید. نوشتن یک برنامه بر روی کاغذ و قرار دادن آن بر روی یخچال می تواند مفید واقع شود.هر روز که کودک تمرینش را انجام می دهد ستاره ای برایش بچسبانید و البته می توانید برچسب های خاصی را در زمانی که قطعه ای را کامل یاد گرفته برایش در جدول بچسبانید. این برنامه ی کاغذی علاوه بر اینکه یادآوری کننده خوبی است ،تلاش ها و زحمات کودکتان را نیز قابل مشاهده و ملموس می کند. پس از اینکه برنامه کاغذیش کاملا پر شد، نتیجه را به او نشان دهید و تشویقی برایش در نظر بگیرید. اجراهای خودمانی کودک در مقابل آشنایان می تواند مشوق خوبی در ادامه ی تمرینات باشد. از قبل چند آهنگ ساده را برایش در نظر بگیرید تا اگر دوست داشت برای دیگران بنوازد ولی اگر تمایلی نشان نداد،مجبورش نکنید. اجرای موسیقی در کودکی می تواند “هراس از صحنه” را در بزرگسالی کمتر کند.
.
۲٫ کودکم چقدر باید ورزش کند؟
در این سن و سال حداقل ۳۰ دقیقه ورزش در روز (حداقل ۳ بار در هفته) برای کودک لازم است. کمک کنید تا کودکتان فرصت های لازم برای فعالیت های جسمانی را داشته باشد. کمکش کنید بپرد، بدود ، دوچرخه سواری کند، لی لی بازی کند و فعالیت هایی از این قبیل را برایش فراهم کنید.
.
۳٫ آیا این طبیعی است که پسرم و دوستانش با هم کشتی بگیرند و بازی های خشن کنند؟
بله تا حدی طبیعی است که کودکان بازی های هیجانی و گاهی خشن کنند. بچه ها از درگیر شدن فیزیکی مثل کشتی گرفتن در واقع یک سری از مهارت های بدنی شان را تقویت می کنند. اما به هر حال احتمال تبدیل شدن این نوع بازی ها به جنگ و دعوا زیاد است. پس شما باید مرزها را برای بچه ها مشخص کنید مثلا به سر و گردن یکدیگر آسیبی نزنند، اگر کسی از طرفین گفت بس است و خواست که بازی قطع شود طرف مقابل بازی را متوقف کند. در کل اینگونه بازی ها تا جایی که خشونت و آسیب نباشد ایرادی وارد نمی کند اما اگر تنها روش بازی کودک این شده است و در بقیه موارد روز نیز سطح خشونت او را بالا می بینید نیاز است که مشورتی با یک متخصص داشته باشید.
.
۴٫ آیا کودک من برای شرکت در تیم های ورزشی آماده است؟
بله، اگر کودکتان علاقمند است می تواند در تیم هایی مثل بسکتبال، والیبال و … با همسالانش بازی کند. و شما نیز بر لذت از بازی و ورزش کردن تاکید کنید و نه رقابت! کودکتان را تشویق کنید هر سال در تیم های ورزشی مختلف شرکت کند تا اینکه فقط بر یک تیم ورزشی خاص تاکید کنید. آکادمی طب اطفال امریکا حدود سن ۶ سالگی را برای معرفی ورزش های تیمی به کودکان مناسب می داند چراکه حدود این سن است که کودکان توانایی فهم کارهای گروهی و تیمی را کسب می کنند. کودکان از طریق این ورزش های تیمی می توانند مهارت های اجتماعی خود و همچنین اعتماد به نفس خود را بالا ببرند و تصویری از خود به دست آورند. هر گونه فشار بر کودک برای برنده شدن او ،می تواند نتیجه برعکس دهد و باعث شود کودک از فعالیتی که می توانست برای بقیه عمرش منبعی از شادی و لذت باشد، دست بکشد. البته به این نکته نیز توجه شود که کودکان بین سنین ۶ تا ۸ سال، در یک زمان تنها می توانند چیزی حدود ۴ توصیه ی پشت سر هم را رعایت کنند،بنابراین با توصیه های زیاد و طولانی نباید آنها را خسته و دلزده کرد.
.
۵٫ آیا این درست است که کودکم را مجبور به ادامه دادن کلاس موسیقی اش کنم؟
هم بله و هم خیر. پاسخ به این سوال نیازمند کشف مشکلات زیربنایی کودک در این زمینه دارد.آیا کودک شما واقعا از سازش متنفر است یا بخشی از تمریناتش را سخت و طاقت فرسا می بیند؟ اغلب اوقات زمانی که کودک نمی خواهد تمریناتش را ادامه دهد نشاندهنده ی این است که به مانعی برخورد کرده است. اگر از کودک خود شنیده اید که ” من از پیانو متنفرم ” ، با مربی موسیقی کودکتان صحبت کنید. شما هم به عنوان عضوی از یک تیم می توانید در تشخیص مشکل کودک خود همکاری نمایید. آیا کودک در خواندن ریتم ها دچار مشکل است یا در حرکات انگشتانش؟ کمی تمرکز و تشویق کودک برای گذشتن از مراحل سخت و احتمالا تغییراتی در فنون تدریس می تواند انگیزه ی دوباره ای به کودک برای کنار آمدن با مشکلش بدهد.از طریق صحبت کردن با مربی ممکن است تضادهای شخصیتی بین مربی و کودکتان را کشف کنید.گاهی یک مربی متفاوت می تواند تغییرات زیادی را در جهت بهبود مسئله ایجاد کند. درنهایت شاید متوجه شوید که کودک به سازش علاقمند نیست ، گاهی اوقات تحمیل والدین بدون در نظر گرفتن ترجیحات و علاقمندی کودک مشکلاتی این چنینی ایجاد می کند. در چنین مواقعی با کودک خود در مورد تغییر دادن نوع سازش گفتگویی داشته باشید. سرانجام اگر با وجود تلاش ها و بررسی های شما باز هم به نتیجه نرسیدید و کودک همچنان از ادامه ی کلاس ها سرباز می زند،شاید زمان عقب نشینی فرا رسیده باشد. چرا که ما خواهان این نیستیم که در نهایت کودک غمگینی داشته باشیم که بگوید” دیگر هرگز هیچ سازی نخواهم زد ” ! در این مواقع بهتر است برای حفظ علاقه کودک به موسیقی و امیدواری به اینکه شاید در سنین بالاتر خودش از علاقمندان به موسیقی شود از رویکردی کمتر ساختاریافته استفاده کنید. مثلا کودک را به دیدن کنسرت ها و نمایشنامه های موزیکال ببرید، در گروه های عمومی موسیقی قرارش دهید و کمک کنید که لذت موسیقی را به بهترین نحو تجربه کند.
مادران و پدران عزیز لطفا تجربیات خود را در مورد این موضوعات با سایر والدین در پایین همین صفحه (دیدگاه ) در میان بگذارید.