کودکانی که قبل از ۱۱ سالگی در یک حادثه آسیب زا بوده اند نسبت به کودکان بزرگتر، سه برابر بیشتر احتمال دارد که دچار مشکلات روانشناختی شوند . کودکی که تحت حادثه بوده است اگر درمان نشود آسیب می بیند ولی در صورت درمان و حمایت درست و کافی از طرف والدین ، معلمان یا سایر افراد مورد اعتماد می تواند به خوبی با موضوع مقابله کند و کنار بیاید. کودک باید بلافاصله بعد از حادثه آسیب زا مورد درمان و حمایت قرار بگیرد تا بتواند با اتفاقی که پیش آمده روبه رو شود ، مرحله ی غم و اندوه را بگذراند و دوباره همراه با زندگی رو به جلو حرکت کند. بسیار مهم است که پس از حادثه دنبال نشانه های آسیب زا در کودک بگردیم و حتی کودکانی که سکوت اختیار کرده اند و به نظر می رسد نشانه ای از آسیب در آنان نیست مورد سنجش و حمایت و پشتیبانی قرار گیرند چرا که در غیراینصورت ممکن است کودک دچار اختلال” استرس پس از حادثه ” شود.