۱٫ چگونه کودکم از همبازی شدن با من یا دوستانش سود می برد ؟
این خیلی مهم است که کودکتان ساعت هایی به تنهایی با شما و یا با دوستانش هم بازی شود و کودک از هر دو طریق آموخته های ویژه ای را اندوخته خواهد کرد. از طریق بازی با دوستانش، مهارت های کلامی او افزایش می یابد.به اشتراک گذاری و همکاری را متوجه می شود و حتی از چالش هایی که بینشان ایجاد می شود مهارت های اجتماعی اش را تقویت می کند. از طریق بازی با شما علاوه بر اینکه ارتباطی مثبت و سازنده بین شما ایجاد می شود، او می فهمد که دوستش دارید و برایش ارزش قائلید بنابراین پایه های اصلی عزت نفس او شکل می گیرد.از طریق بازی هایی مثل “خاله بازی” یاد می گیرد با آداب معاشرت در دنیای واقعی آشنا شوید.وقتی شما به عنوان مهمانش به او سلام می کنید،با او حرف می زنید و منتظر می مانید او نیز حرفش را بزند ،به او یاد می دهید سلام کند و نوبت در حرف زدن را رعایت کند.
یادتان باشد ارزشمندترین چیزی که به او می دهید خاطرات بازی با شماست.
.
۲٫ کودکم به چه مقدار ورزش و فعالیت نیازمند است؟
این خیلی مهم است که به کودکتان فرصت های زیادی برای فعالیت های بدنی بدهید. کودکان در این سن وسال از طریق دویدن، پریدن ، بالا رفتن هم دنیایشان را کشف می کنند و هم انرژی می سوزانند و معمولا نیازی به تدارک دیدن برنامه های بدنی خاصی نیست. اما اگر کودکتان اضافه وزن دارد حتما با پزشکش مشورت کنید و کمک کنید که فعالیت های بدنی بیشتری در برنامه روزانه اش قرار گیرد. مثلا به جای تلویزیون دیدن یک گردش و دوچرخه سواری شاد را جایگزین کنید. اگر به مهد کودک می رود ،مطمئن شوید که در آنجا به اندازه ی کافی تحرک و فعالیت بدنی داشته باشد. بچه های این سن به بازی با همسالانشان بسیار علاقمند هستند، بنابراین از دوستانش دعوت کنید تا ساعات بازی را با هم بگذرانند. آنها را به پارک ببرید تا بدوند و دنبال بازی کنند. شرایطی فراهم کنید تا با هم آب بازی کنند و یا آنها را به استخر ببرید. همچنین می توانید کودکتان را در کلاس های ورزشی مناسب ثبت نام نمایید ،اما دقت کنید که در این کلاس ها به پیشرفت مهارت های بدنی بچه ها تمرکز کنند و نه به رقابت و قهرمان سازی !
.
۳٫ آیا داشتن دوست خیالی برای کودکم طبیعی است یا خیر؟
بله.داشتن دوست خیالی برای کودکان خردسال طبیعی است و گاهی اوقات نشاندهنده ی خلاقیت آنان می باشد. اما نحوه ی برخورد با این مسئله باید به گونه ای باشد که نه تمرکز زیاد صورت گیرد و کودک را به این کار تشویق کرد و نه به صورتی تند و تهدیدآمیز با کودک برخورد کرد. هرگز نباید کودک را به علت داشتن دوست خیالیش تمسخر کرد و باید اجازه داد کودک آرام آرام از طریق وسعت دادن به فعالیت های اجتماعیش و ایجاد رابطه با دوستان واقعی تجربه های جدید را کسب کند. اکثر کودکان در حدود ۵ سالگی دوست خیالیشان را کنار می گذارند.
.
۴٫آیا کودک من برای انجام ورزش های تیمی آماده است؟
هیچ مانعی وجود ندارد تا کودکتان را به توپ بازی با کودکان دیگر تشویق کنید. اما یادتان باشد تاکید بر لذت و تفریح باشد و نه برد و باخت و رقابت ! کودکان ۳ ساله، معمولا کوچکتر از آن هستند تا بتوانند در بازی های تیمی قرار گیرند. ولی ۴ ساله ها معمولا می توانند بازی هایی مثل توپ بازی را در کنار کودکان دیگر تجربه کنند. انجمن طب اطفال امریکا پیشنهاد می کند تا ۶ سالگی کودکان صبر کنیم، یعنی زمانی که بچه ها درک بهتری از بازی های تیمی پیدا کنند. کودکان خردسال باید به بازی های آزادی مثل دویدن ، پریدن و دنبال بازی تشویق شوند.
.
۵٫چه باید کنم زمانی که کودکم با همبازی هایش دعوا می کند ؟
زمان های بازی کودکان فرصتی عالی برای رشد مهارت های اجتماعی در آنها است و البته نیازمند صبر و به اشتراک گذاری وسایل و همکاری با همبازی ها نیز است. زمانی که کودکتان اسباب بازی را از دست دوستش می کشد و بر سر او فریاد می زند شما می توانید آرام جلو روید و پس از آنکه هر دو کودک آرام تر شدند ، از کودکتان بپرسید ” تو فکر می کنی این کار باعث خوشحالی دوستت می شود یا ناراحتی او؟ ” در واقع با این کار سعی می کنید که کودک را متوجه احساسات دیگران کنید و حس همدردی را در آنها بالا ببرید. در گام بعدی از او بپرسید “اگر ما اینگونه رفتار کنیم چه اتفاقاتی ممکن است بیفتد؟ ” ، جوابها ممکن است این باشد که ” دوستم مرا دوست نخواهد داشت و دیگر برای بازی با من نمی آید.” سپس از کودکتان بپرسید ” اگر این اتفاق بیفتد تو چه احساسی خواهی داشت؟ “، این سوال به فرزندتان کمک می کند تا بفهمد که احساسات او نیز مهم است. در گام نهایی از دو کودک بپرسید ” چه راه هایی برای حل این مسئله به فکرشان می رسد؟ “، از پیشنهاد های خوب آنان استقبال کنید و آنها را به علت فکر کردن برای حل مشکل بسیار تشویق کنید. با این روش ها به آرامی به کودکتان روش های حل مسئله در مواقع لازم را آموزش می دهید.
..